Dziwidło olbrzymie (Amorphophallus titanum) – gatunek rośliny z rodziny obrazkowatych (Araceae). W naturze rośnie w wilgotnych lasach równikowych w zachodniej części Sumatry. Ze względu na niszczenie jego siedlisk jest gatunkiem zagrożonym. Amorphophallus titanum titan arum corpse flower photo sticker large. $5.80. Oval and asymmetric pot with lead black lava effect enamel. With iron stand. (222) $140.06. FREE shipping. Amorphophallus titanum (Becc.) Becc. ex Arcang., the titan arum, is popularly known for having the world's largest unbranched inflorescence. The enormous flower-like inflorescence is also called 'corpse flower' or 'carrion flower' due to the characteristic putrid odor of the bloom. The present study illustrates detailed anatomy and micromorphology of the inflorescence by light and scanning Dịch Vụ Hỗ Trợ Vay Tiền Nhanh 1s. Dziwidło olbrzymie Systematyka[1][2] Domena eukarionty Królestwo rośliny Podkrólestwo rośliny zielone Nadgromada rośliny telomowe Gromada rośliny naczyniowe Podgromada rośliny nasienne Nadklasa okrytonasienne Klasa Magnoliopsida Nadrząd liliopodobne (≡ jednoliścienne) Rząd żabieńcowce Rodzina obrazkowate Rodzaj dziwidło Gatunek Dziwidło olbrzymie Nazwa systematyczna Amorphophallus titanum (Becc.) Soc. Tosc. Ortic. 1879: 46 1879[3] Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] zagrożony Multimedia w Wikimedia Commons Dziwidło olbrzymie (Amorphophallus titanum) – gatunek rośliny z rodziny obrazkowatych (Araceae). W naturze rośnie w wilgotnych lasach równikowych w zachodniej części Sumatry. Ze względu na niszczenie jego siedlisk jest gatunkiem zagrożonym. Uprawiany bywa jako roślina ozdobna, a ze względu na okazałe rozmiary bulwy, liścia, a zwłaszcza kwiatostanu – także osobliwość botaniczna[5]. Dziwidło w trakcie kwitnienia rozgrzewa się, co pomaga uwolnić zapach Morfologia[edytuj | edytuj kod] Pokrój Roślina wieloletnia tworząca bulwę o wadze 30‒120 kg, z której przemiennie z okresami spoczynku wyrasta pojedynczy liść wysokości do 7 m, a po zwykle około 10 latach rozwoju (najszybciej po 6[5]), co kilka lat powstaje kwiatostan[6]. Liście Pojedynczy liść o wysokości do 7 m i średnicy 4‒5 m wypuszczony z bulwy. Utrzymuje się 10‒14 miesięcy. Następnie więdnie i następuje okres spoczynku trwający 3 do 12 miesięcy. Następnie roślina może wypuścić kolejny liść lub zakwitnąć[6]. Kwiatostan Pojedyncza kremowa kolba licząca 80‒330 cm wysokości, składająca się z bardzo dużej liczby drobnych kwiatów męskich, a u nasady także żeńskich; aby zapobiec samozapyleniu, kwiaty męskie rozwijają się po zwiędnięciu żeńskich. Wytwarza się zawsze pojedynczo, nigdy wraz z liściem. Otacza ją pochwa kwiatostanowa o wiśniowej barwie (różnej intensywności). Pierwsze kwitnienie następuje blisko 10 lat po ukorzenieniu się bulwy, następne co 3‒6 lat. Głównie nocą wytwarza charakterystyczny zapach (patrz niżej) przyciągający owady. Po zapyleniu, w trakcie drugiej nocy kwitnienia, temperatura kolby wzrasta (można dostrzec parowanie), przez co resztki pyłu opadają, a podobny do liścia twór podkwiatostanowy zamyka się, chroniąc zapylone żeńskie kwiaty. Kwiatostan jest otwarty najwyżej przez 2‒3 dni[6]. Owocostan Pod osłoną gnijącej pochwy kwiatostanowej rozwijają się czerwonawe owoce. Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod] W trakcie kwitnienia kwiatostan wytwarza woń przypominającą rozkład padliny. Zapach najintensywniejszy jest w nocy, wtedy też dziwidło przyciąga żerujące głównie nocą padlinożerne chrząszcze: Diamesus (omarlicowate), Creophilus (kusakowate) oraz Scarabaeidae, a do tego błonkówki z rodziny smuklikowatych[6]. Nasiona rozsiewane są przez dzioborożca żałobnego[5]. Historia[edytuj | edytuj kod] Dziwidło zostało „odkryte” i opisane po raz pierwszy w 1878 r. na Sumatrze przez włoskiego botanika Odoardo Beccariego (1843‒1920). Roślina kwitnie rzadko w naturze, a jeszcze rzadziej w hodowli. Po raz pierwszy kwitnienie egzemplarza hodowlanego miało miejsce w królewskim ogrodzie botanicznym Kew Gardens w Wielkiej Brytanii. Obecnie, kiedy liczba okazów hodowanych jest już dość duża, nie jest rzadkością, że w ciągu roku zakwita w ogrodach na całym świecie kilka z nich. W Polsce kwitnące dziwidło po raz pierwszy odnotowano 13 czerwca 2021 w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Warszawskiego[7]. Przypisy[edytuj | edytuj kod] ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.). ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-08] (ang.). ↑ Amorphophallus titanum (Becc.) Becc. is an accepted name. W: The Plant List (2013). Version [on-line]. [dostęp 2014-12-20]. ↑ Amorphophallus titanum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.). ↑ a b c Amorphophallus titanum (Becc.) Becc.. W: Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-06-13]. ↑ a b c d Artur Dąbkowski, Kwitnący olbrzym – Amorphophallus titanum, t. 14, 2001 [dostęp 2007-11-11] [zarchiwizowane z adresu 2007-11-11]. ↑ Niezwykły kwiat zakwitł w Polsce po raz pierwszy. Zobacz dziwidło olbrzymie (pol.). 2021-06-13. [dostęp 2021-06-14]. Złóż zamówienie telefonicznie:728322192 Kwitnie i cuchnie...Dziwidło olbrzymieAmorphophallus titanum Dziwidło olbrzymie jest największym przedstawicielem rodziny obrazkowatych. To roślina endemiczna Sumatry. Jej naturalne środowisko, to wapienne skały otaczające górskie strumienie; posiada doskonałe zdolności utrzymywania się na urwiskach, a także w wartkiej wodzie. To intrygująca roślina odznaczająca się kwiatostanem o nadzwyczajnych rozmiarach ! Kwitnienie dziwidła olbrzymiego jest sensacją i często pokazują je wiadomości na całym świecie. Z pojedynczej, dużej bulwy wyrasta kremowa kolba o wysokości od 80 do 300 cm. Otacza ją liściowata pochwa przypominająca kielich kwiatu - jest rozłożysta, o purpurowym lub fioletowo-wiśniowym wnętrzu oraz jasnozielonej stronie zewnętrznej. Dziwidło olbrzymie zakwita zawsze w nocy. Otwarcie kielicha następuje dopiero wówczas, gdy żeńskie kwiaty dojrzeją do zapylenia. Wydziela on wówczas wyjątkowo wstrętną woń dla człowieka, ściągając do ogrodów botanicznych rzesze odwiedzających właśnie dla jego 'legendarnego zapachu'. Czas od pojawienia się pąka do pełnego rozkwitu wynosi około trzech tygodni, podczas których przyrost na długość kolby może wynosić nawet 10 cm dziennie. Po kwitnieniu następuje czas spoczynku i wtedy jest niewidoczne na powierzchni ziemi. Po tym okresie roślina wypuszcza tylko jeden duży liść, który wygląda jak dorodne drzewko. Liść ten utrzymuje się przez około 10 miesięcy, a następnie więdnie, po czym następuje okres raz zakwita po około 5-10 latach od ukorzenienia się naszych warunkach klimatycznych rośliny można uprawiać w donicach lub w gruncie, ale na zimę należy je wykopać i przechowywać w pomieszczeniu o dodatniej ogrodnika:Sadzić do żyznej, przepuszczalnej, najlepiej wapiennej sezonie podlewać uprawiane w gruncie wykopać po pierwszych przymrozkach, przechowywać w suchym, chłodnym pomieszczeniu. W naszej ofercie rośliny ukorzenione w 1-litrowych pojemnikach. Recenzje Autor Blanka Wiatrowska Katedra Botaniki Leśnej, Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu, Wojska Polskiego 71D, 60-625 Poznań, Polska Andrzej Węgiel Katedra Urządzania Lasu, Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu, Wojska Polskiego 71D, 60-625 Poznań, Polska Mateusz Kęsy Koło Leśników Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu, Wojska Polskiego 71D, 60-625 Poznań, Polska DOI: Słowa kluczowe: Amorphophallus titanum, Sumatra, wiecznie zielone lasy tropikalne, gatunek endemiczny Abstrakt Amorphophallus titanum niezwykle rzadko obserwowany, endemiczny gatunek Sumatry, jest byliną wykształcająca jeden z największych kwiatostanów świata. Osiągająca ok. 3 m wysokości kolba i ujmująca ją purpurowa pochwa kwiatostanowa, skutecznie wabią zapylające roślinę chrząszcze, błonkówki oraz muchówki, które zwiedzione intensywnym zapachem padliny, ciepłem wydzielanym przez kwiatostan i jego barwą, kierują się ku znajdującym się w jego wnętrzu kwiatom. Mimo zadziwiających rozmiarów dziwidła olbrzymiego, jego biologia nie została dobrze poznana, a powierzchnia okołorównikowych lasów dwuskrzydlcowych Azji Południowo-Wschodniej, w których znajdują się jego nieliczne, naturalne stanowiska, z roku na rok kurczy się. Deszczowe lasy Indonezji i Malezji, będące jednym z głównych centrów różnorodności biologicznej na świecie, wycinane lub wypalane są bowiem pod plantacje olejowca gwinejskiego (Elaeis guineensis), które w samej Indonezji zajmują już ok. 7,7 mln ha. Downloads Download data is not yet available.

dziwidło olbrzymie amorphophallus titanum